::วันเกิด::

   วันนี้เป็นวันเกืดของคนๆหนึ่งที่เมื่อเทียบกับประชากรในโลกแล้วเขาเป็นเพียงเม็ดฝุ่นเมื่อเทียบน้อยลงมาในประเทศเขาก็ยังคงเป็นเม็ดฝุ่นเพียงแต่เป็นเม็ดฝุ่นที่ถูกยกยอกันมาแต่เด็กว่า"เป็นกำลังของชาติ" เมื่อทุกอย่างเริ่มที่จะเข้าที่เข้าทาง(รู้ภาษา) ก็ปาไปเกือบจะสองขวบแล้ววันๆไม่ต้องทำอะไรอยากทำก็ทำไม่อยากก็ต้องทำเพราะถูกบังคับเป็นเด็กเราไม่สามารถตัดสืนใจได้ด้วยตัวเอง(เข้าใจดี)แต่ไม่ว่าเราจะโตขึ้นเท่าไรก็มีคนอย่างน้อยสองคนที่มีบทบาทกับเรานั้นโตหนีเราทุกที ครอบครัวที่โชคดีก็จะมีสองคนนี้ที่รู้จักใช้คำว่าวัยวุติ แต่ถ้าไม่ก็ถือว่าเป็นโชคร้ายแบบสุดๆของเด็กคนนั้น เพราะว่าเมื่อไรก็ตามที่เราคิดนึกอะไรก็ตามที่สมควรแก่เราแต่เป็นมุมมองของเด็ก(ยอมรับ)อย่างไรก็ตามมันก็มีบ้างที่เราคิดถูก ลองนึกดูเมื่อเกิดความเห็นสองแบบสองฝ่ายจะแย้งกันจนในที่สุดคำว่าคุณวุติจะถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นข้ออ้างเหมือนกับไม่รู้จะสู้กับความประมาทของตัวเองยังไงก็ยกเรื่องด้วงมาอ้างนั้นแหละครับ ส่วนใหญ่จะไม่มาในรูปแบบตรงๆแต่จะมาในลักษณะคำพูดที่เราเองได้ฟังแล้วถึงกับชะงักหรือพูดต่อได้อย่างมาก(ในบางราย)ก็แค่"แล้ไง"  สุดท้ายเราก็ต้องยอมจำนนหรือยอมรับ คำเหล่านี้จะมาในรูปแบบประโยคแสดงความเป็นเจ้าของขยายด้วยคำสังและใช้นำเสียงเป็นตัวบ่งชี้ ยกตัวอย่างเช่น "ฉันโตมาก่อนแก" "ฉันเป็นแม่/พ่อแก่นะ" หรือแม้แต่การยกสำนวนที่เด็กอนุบาลอาจไม่เข้าใจ(อาจเป็นเพราะเหตุนี้สำนวนนี้ไม่ถูกนำมาใช้เมื่อเราอยู่มัธยมปลายขึ้นไป) สำนวนนั้นก็คือ "อาบน้ำร้อนมาก่อน" แต่อย่างไรบรุษและสตรีคู่นี้ก็คือคนที่เลียงเราทางกายและใจมาตลอด(ที่ใช้บุรุษและสตรีเพราะบางคนนั้นถูกเลี้ยงดูโดยคนอื่น) จะอย่างไรการมีวันเกิดก่อนที่จะมีวันที่ทุกคนได้มีโอกาสแสดงความรักต่อสตรีผู้นั้นมันก็เป็นอะไรที่ยากจะบรรยาย เพราะเกือบแล้วที่จะต้องจัดงานวันเกิดโดยอีกสองวันไม่ได้ร่วมงาน ตอนนี้ชีวิตมีความสุขดีเพราะจัดงานวันเกิดร่วมกับวันแม่แล้วยังเป็นวันครบรอบแต่งงานของพ่อกับแม่อีกด้วย