::ความน่าสอิดสเอียนของการเกิดเป็น::

   การเกิดเป็นคนเคยเป็นความหวังสมัยที่ยังเดินวนเวียนอยู่ในความเชื่อที่ว่าชาติหน้ามีจริง ชาติหน้าคือการเกิดแล้วตายลงโลงไปแต่เมื่อโตขึ้นเท่าไหรก็เริ่มรู้สึกอยากกลับมาเกิดเป็นคนน้อยลงเท่านั้น เมื่อเปรียบเทียบความเป็นไปได้ที่จะเกิดเป็นคนกับการการเกิดเป็นสัตว์อย่างอื่นการเกิดเป็นคนนั้นมีน้อยจับใจ แต่อย่างไรก็ตามเกิดเป็นคนก็ยังมีส่วนดี(ในเรื่องของส่วนดีไปหาฟังใน วัด โบสถ์ มัสยิดหรือศาสนสถานที่สอนเรื่องนี้) ส่วนของเรื่องความสอิดสเอียนในตัวมนุษย์มีมากมายหลากหลายอย่าง อย่างแรกก็ความน่าสอิดสเอียนด้านกายวิภาค ขยายความ ความน่าสอิดสเอียนทางด้านร่างกายการเน่าเปื่อยของร่างกาย สิ่งที่เน่าเหม็น การงอก การเหี่ยว การสลาย การกลาย สิ่งต่างๆเหล่านี้เป็นตัวประกอบที่สัตว์ตัวไหนก็มี  อย่างที่สองความน่าสอิดสเอียนทางความคิดอันนี้แหละเรื่องที่เราต้องมาสนใจกันอย่างนักเพราะเท่าที่ดูมามีเพียงมนุษย์จำพวกเดียวเท่านั้นที่สามารถล่าโดยใช้ความคิดนึกเมื่อเราศึกษากันดีๆแล้วสัตว์ส่วนใหญ่ใช้สัญชาติในการล่าและฆ่าเท่านั้นเพราะฉนั้นแล้วเนี้ยแค่สองอย่างนี้ก็น่าจะเป็นข้อบ่งชี้ได้พอสมควรกับการที่ไม่อยากเกิดมาเป็นมนุษย์อีก มีคนเคยพูดไว้ว่าคนที่มีจะเกิดเป็นมนุษย์ได้จะต้องมีบุญสูงแต่การเกิดมาของมนุษย์นั้นเกิดมาเพื่อใช้กรรมแล้วมันยังไงกันแน่ คนที่มีบุญนะก็น้อยเหลือเกินเพราะฉนั้นสิ่งที่มีอัตราการเกิดน้อยที่พอจะเทียบกันได้ก็มีแต่หมีแพนด้า จึงสรุปได้ว่าคนที่มีบุญจริงต้องได้ไปเกิดเป็น   "หมีแพนด้า"